Te gast in El Garzal deel 2

Tijdens de kerkdienst mocht ik een kaars met een symbool van de pkn overhandigen aan de pastor. Hij stak hem meteen aan. Een mooi symbool van God en onze verbondenheid met de Christenen hier. Het is een doopsgezinde gemeente, de kerkdienst laat zich het beste laat vergelijken met een evangelische kerkdienst. Inge Landman mag preken zonder voorschriften. Zouden wij ooit in Nederland een buitenlandse predikant voorlaten gaan? Zij vertrouwen er op dat de geest zijn werk doet.Inge heeft een mooie preek over de Emmaus gangers voorbereid. Toepasselijk bij onze reis en hun gastvrijheid.

Na afloop van de kerkdienst is het tijd om te chillen. Gebruikelijk hier, voor mij wat onwennig. Effe niks doen. Maar hier op bezoek gaan is hoe dan ook voor mij kennismaken met nieuwe en onbekende omstandigheden. Spannend dus. Er is hier geen stromend water, de wc spoel je door met een bakje water uit een ton. Het water uit de ton gebruik je ook om te douchen. Met een bakje gooi je het water over je heen. We hebben geluk dat het een afgesloten hokje is met een deur en we privacy hebben.
De mensen delen uit armoede. Het bord eten dat je krijgt eet je dan ook helemaal op, wat en hoeveel er ook op ligt. Onbekende groentes (yuca spreek uit als joeka), vis met graad etc. blijken goed te smaken. En dan het slapen. Er zijn niet genoeg bedden dus hebben we hangmatten met klamboes mee. Hoe krijgen we die opgehangen, hoe kom ik in de hangmat met een lakenzak en kan ik daarin wel slapen? Ik zie er tegen op en dan blijken er ineens twee extra bedden te zijn. De verleiding is groot om voor het vertrouwde te kiezen. Maar de hangmatten worden door Ecap opgehangen en de kans om in een hangmat te slapen zal ik niet zomaar weer krijgen. Ik besluit om geen gebruik te maken van de extra bedden maar voor het avontuur te gaan. Als ik in de hangmat ligt voel ik rust en ........ val ik als eerste van de groep in slaap! Het blijkt maar weer dat nieuwe dingen doen, je leven kan verrijken. We hebben de volgende dag mooie ontmoetingen met de menzen vanuit de gemaanschap El Garzal en van een dorpje iets verder. De boeren zijn speciaal hierheen gekomen voor ons en om hun verhaal te vertellen. Ook de pastor vertelt zijn levensverhaal. Een man die gehoor heeft gegeven aan zijn roeping ondanks doodsbedreigingen. Bijzonder dat de mensen dit met ons delen. Gelukkig hebben wij ook iets uit te delen: stroopwafels die erg in de smaak vallen en kaarten en tekeningen. Na nog een lekkere maaltijd is het de hoogste tijd om afscheid te nemen. We zingen nog een lied en gaan dan terug naar Barrancabermeja met deze bijzondere ervaring in onze rugzak!
Oh ja wat betreft de muggen, ze waren er zeker, maar het aantal steken wisten we te beperken door het wapperen met doekjes en Deed. Hopelijk onschuldige prikjes die we snel vergeten en we alleen goede herinneringen aan de reis overhouden.