Pelgrimeren naar El Garzal

Daar staan we dan op zondagochtend 10 uur voor het huis van de pastor in El Garzal. Bezweet met vieze kleding en modder aan onze laarzen. De laarzen kunnen en moeten uit. Met de rest moeten we het vandaag en maandag doen. Ik had mijn presentatie aan de gemeente anders voorgesteld nl. in een leuke jurk. Maar ik en de andere reisdeelnemers zijn de enige die over onze kleren inzitten. Voor de gemeenschap is dit niet van belang. We worden hartelijk ontvangen door alle mensen! Het dorpje is op geen kaart te vinden. Om er te komen moesten we 2 uur met de boot vanuit Barrancabermeja. Na wat zoeken meerde het bootje aan en moesten we een half uur lopen. Door de regen is het pad modderig. De laarzen van Ecap en het pedje tegen de zon zijn geen overbodige luxe. Ecap is een organisatie die zich inzet voor vrede. Hier in Colombia steunen ze met name dorpjes die er voor hebben gekozen hun land niet af te staan of goedkoop aan de FARC, paramilitairen of andere gewapende groepen te verkopen. Ondanks doodsbedreigingen die ook op diverse plaatsen zijn uitgevoerd zijn ze gebleven. Samen met andere organisaties worden de boeren geholpen om het land in officiele eigendom te krijgen. Een lang en moeizaam proces. Want het land is vruchtbaar en daardoor interessant voor teelt van cocaplanten of hebben een strategische ligging voor drugsvervoer. De oorlog in het land draait ook om de grond met waardevolle schatten zoals erts. In Nederland en rest van de wereld willen we goedkope kolen en palmolie voor verzorgingsproducten. Hierdoor zijn we mede verantwoordelijk voor de bron van oorlog en geweld aan dit land. Iets om over na te denken als we bijvoorbeeld in de winkel staan. Wat te denken van ons streven naar welvaart waarin alles effient geproduceerd moet worden en alles gericht is op schaalvergroting. Is het niet veel waardevoller als boeren in de gemeenschap allemaal hun eigen land bewerken en wat verdienen in plaats dat een onderneming produceert en alle winst opstrijkt. Vaak is de lokale productie ook beter voor de aarde.
Als we nu net zoveel tijd en geld stoppen in vrede als in oorlog, hoe zou de wereld er dan uit zien? Dit drijft Ecap in haar werk en dankzij Ecap en Inge Landman kunnen wij 1,5 dag in dit dorpje blijven om de verhalen de mensen te horen en te genieten van de natuur.