Van het meisje naast mij krijg ik een zaadje. “Het zaadje betekent voor mij vrede en ik hoop dat je vriendschap oogst”. Deze woorden raken mij. De symbolische betekenis van het zaadje en de wens zegt iets over dit meisje en de situatie waar ze in zit. Maar het raakt mij ook omdat ik zelf op school moeite had om aansluiting te vinden bij mijn leeftijdsgenoten. Het is net of het meisje dat weet of voelt. Het is jammer dat ik de naam van het meisje naast mij niet weet, maar haar situatie is helaas niet uniek. Kinderen zijn onderdeel van het conflict in het land. De kinderen zijn in geweld opgegroeid en weten niet wat het is om in vrede te leven. Het is daarom belangrijk dat er aandacht is voor de situatie van de kinderen, plaatselijk en op nationaal niveau bij de vredesbesprekingen.

Ik zit op deze tweede dag bij de stichting Kleine arbeider in een kring met de kinderen die na school hier naar toe zijn gekomen. We zitten in een inspiratiemoment. In het midden van de cirkel staat een Mandela gevuld met verschillende soorten fruit. Ze symboliseren de 4 elementen aarde, water, lucht en vuur. Daaromheen staan bakjes met zaden, maiskorrels, pitten etc. Om de beurt mogen we 1 stukje pakken. We zijn even stil om te bedenken wat het voor ons betekent en wat we willen zaaien en oogsten. Vervolgens geven we dit om beurten door. Ik geef mijn maiskorrel als symbool van kracht aan het jongetje naast me en wens hem liefde toe. We sluiten dit bijzondere moment af door elkaar, allemaal, een knuffel te geven. Het inspiratiemoment is slechts een voorbeeld hoe de Kleine Arbeider de kinderen op een speelse wijze waarden en normen meegeeft.

De kinderen gaan hier halve dagen naar school. Zonder deze naschoolse opvang zijn ze s ’middags alleen thuis, moeten ze werken of lopen ze op straat waar drugs en wapens worden verhandeld. Hier zijn verschillende programma’s voor de kinderen. In de kleinste groep is er speciale aandacht voor kinderen met achterstand in taal en rekenen. In andere groepen ligt de focus op het leren van een vaardigheid of kunst. De kinderen maken oorbellen, t-shirts, kaarten met filigraan, armbandjes etc. Er is ook een groentetuin waarin kruiden, groente en planten worden verbouwd, een project waarin kinderen leren yoghurt te maken en een gastronomie waar de kinderen leren koken. Als de kinderen hiervoor het eerst komen, mogen de kinderen met de verschillende groepen meelopen en kiezen aan welke groep ze willen deelnemen. Wat ze maken wordt verkocht en levert een zak centje op. Maar het gaat de organisatie niet om de productie. Het gaat om solidariteit en iets leren waar je later iets mee kan! De kinderen zien hier een andere manier van leven met elkaar zonder geweld. Een investering in een betere toekomst voor de kinderen!

Zo’n 120 kinderen komen hier. Het waren er ooit meer. Geld is de belemmerende factor om meer kinderen op te vangen. De organisatie zit echter niet stil. Volgend jaar hopen ze het restaurant ook voor publiek te openen, zodat mensen hier in de buurt een gezonde maaltijd kunnen kopen. De organisatie wil daarnaast ook meer gaan doen met “verbinding”. We zijn losgeraakt van God, elkaar en de natuur. Door groepen rond te leiden en hun werk te laten zien willen ze nieuwe verbindingen leggen. Het klinkt ambitieus, maar ik kan uit eigen ervaring zeggen dat het een indrukwekkende ervaring is om hier te mogen zijn. Het is een mooie uitwisseling van geven en ontvangen. We leren de kinderen een Nederlands spel en zij ons een Colombiaans spel. Aan de hand van een presentatie laten we iets zien over de kinderen in Nederland. De kinderen zijn geïnteresseerd en verwonderen zich over wat ze te zien krijgen en stellen ons vragen. We sluiten de presentatie af met het uitdelen van pepernoten, kaarten en tekeningen. Samen drinken we nog sap en eten we een plakje cake. Dan is het alweer tijd om afscheid te nemen. Moe na deze intensieve dag stappen we de bus weer in. We hebben met eigen ogen kunnen zien en ervaren wat de Kleine arbeider doet. Ze kunnen onze steun goed gebruiken!